Mens & samenleving

Duivels Haspengouw ...

11 juni 2020 Haspengouw 1707
Na een lange gedwongen inactiviteit zouden de Rode Duivels vanaf 11 juni ’20 weer in beeld en actie komen op het UEFA EURO 2020. Scheidsrechter Corona stelde dit evenement echter uit, minstens tot in de zomer 2021. Maar zolang kan Lapis, mors-abolescens niet wachten. Wat ik me afvroeg: zou het mogelijk zijn een virtuele nationale ploeg tussen de lijnen te krijgen met enkel spelers van Haspengouwse komaf? Bekijk hier het fraaie resultaat van mijn opzoek- en puzzelwerk. Mogelijks heb ik ‘helden van de groene mat’ over het hoofd gezien. Laat het me weten zodat ik mijn selectie kan uitbreiden.
 
Eerst even de spelregels. Geboren zijn in Haspengouw en/of als jeugdspeler debuteren bij een Haspengouwse club is/zijn de voornaamste selectiecriteria. In deze optiek was de keuze van de ‘portier’ hartverscheurend. Daarom wordt bij aanvang van de tweede helft hoe dan ook minstens één wijziging doorgevoerd: Courtois in, Mignolet uit. In de basis staan allemaal spelers die minstens zesmaal effectief voor de Rode Duivels aantraden. De overige zitten op de bank in de eretribune! Indien Duivels Haspengouw de finale haalt, wordt deze wedstrijd rechtstreeks uitgezonden door TV Haspengouw en van commentaar voorzien door Stef Wijnants (°Tongeren). In de studio analyseert Alain Coninx (°Vliermaal) samen met de onsterfelijke coach Raymond Goethals en de geassocieerde Haspengouwer (tevens ex-bondscoach; 2009-16) Marc Wilmots (Dongelberg, Jeuk) deze galamatch. Op radio 2-Limburg zit woordenaar Piet Cosemans (°Romershoven) achter de microfoon, langs de zijlijn bijgestaan door Christophe Vandegoor (°Tongeren). Dus ook buiten de krijtlijnen spreken de Haspengouwers een aardig mondje voetbaljargon. De virtuele match wordt geleid door Serge Gumienny (°Sint-Truiden), een ex-topref met Europese ervaring. Pikant detail: bij het hele gebeuren is het Haspengouws dialect de voertaal … van “outhiesse” gesproken! Foto intro: Stayen; met dank aan Kevin Cox.
Simon Mignolet

°06/03/1988, Sint-Truiden. Doelman. Mignolet speelde van 2011 tot op heden 22 caps en behoort nog steeds tot de absolute kern van de Rode Duivels. Het WK 2014 (Brazilië) beleefde hij vanaf de bank; op het WK 2018 (Rusland) was hij wel actief.

Met achtereenvolgens Brustem VV, KSK Tongeren, Sporting Aalst en STVV is de voetbaljeugd van Simon compleet Haspengouws getint. Van 2006 tot 2010 speelde hij 101 wedstrijden in de A-kern van Geel-Blauw. Vervolgens trad hij aan in de Premier League, eerst voor AFC Sunderland (2010-13), daarna voor het legendarische Liverpool (2013-19) waar hij de laatste jaren door Jürgen Klopp (te) vaak op de bank gehouden werd. Zo vierde hij ook de titel van de Reds in de UEFA Champions League 2018-19. In 2019 tekende Simon een vijfjarig contract bij Club Brugge; in de onvoltooide Covid-19- competitie (2019-20) droeg hij zijn steentje bij tot de verdiende landstitel van blauw-zwart. Bij de vier clubs waar hij actief was, verdedigde hij 442 keer het doel.

Thibaut Courtois

°11/03/1992, Bree. Tijdens zijn jeugd woonde Thibaut in Bilzen. Doelman. Sinds 2011 was Courtois 79 maal international. Thibaut is de jongste keeper ooit bij de Rode Duivels. Hij verdedigde het Belgische doel op de WK’ s van 2014 (Brazilië) en 2018 (Rusland).

Courtois debuteerde in 2009 op zestienjarige leeftijd bij het eerste elftal van Racing Genk. In 2011 trok hij naar Chelsea dat hem meteen aan Atlético Madrid (2011-14) uitleende. Nadien stond Courtois gedurende vier seizoenen (2014-18) 159 maal onder de lat bij Chelsea. Hij mag zich kampioen van de Jupiler Pro League (2011), de Primera Division (2014) en de Premier League (2015,2017) noemen. Sinds 2018 komt hij, met wisselend succes, uit voor Real Madrid.

Jef (Joseph Jean) Vliers

°18/12/1932, Tongeren – †19//01/1995, Tongeren. Eerst aanvaller, nadien verdediger. Jef verdedigde tussen 1955 en 1963 zesmaal de Belgische kleuren maar wist niet te scoren. Hij behoorde tot de Belgische selectie van het WK 1954 maar kwam er niet in actie.

Zijn carrière startte bij Patria Tongeren. Nadien speelde hij voor Racing Brussel (1954-56) en Beerschot AC (1956-59). De climax van zijn spelersloopbaan beleefde hij bij Standard Luik (1959-66) waar hij 186 maal in actie kwam als verdediger én 23 keer raak trof; in 1961 en 1963 sleepte Jef met Standard Luik de landskampioentitel in de wacht. In het seizoen 1966-67 kwam hij uit voor het Nederlandse Fortuna ’54 (Geleen). Als trainer (1967-1989) was hij actief bij een dozijn clubs; voor wat Haspengouw betreft, waren dit SK Tongeren (1980-83) en KSC Hasselt (1984-86). In 1984 was hij zes wedstrijden lang interim-trainer van de nationale ploeg van Luxemburg.  (foto 1: ‘De Motten’ aan de zuidrand van Tongeren)

Guy Raskin

°16/03/1937, Tongeren – †16/11/2016, Munsterbilzen.  Centrale verdediger. In de periode 1959-1964 speelde Raskin 20 interlands. Hij maakte geen enkel doelpunt.

Raskin bleef tot zijn 20ste bij Patria FC Tongeren en voetbalde nadien bij Beerschot VAC (1957-65 en 1967-71) en Standard Luik (1965-67); bij beide clubs won hij de beker van België. Hij speelde 374 matchen op het hoogste Belgische niveau en maakte 7 doelpunten.

Nico Dewalque

°20/09/1945, Zichen-Zussen-Bolder. Centrale verdedigerIn de periode 1967-1975 betwiste deze secure verdediger 33 interlands. Scoren deed hij niet. Het WK 1970 (Mexico) is zowat de apotheose van zijn voetbalcarrière.

Als profvoetballer speelde Dewalque voor twee Luikse clubs: Standaard Luik (1963-76) en RFC de Liège (1976-79). Bij Rouches speelde hij 375 wedstrijden en trof hij als verdediger 23 keer raak. Na het beëindigen van zijn voetbalcarrière maakte Dewalque furore als ondernemer.

Danny Boffin

°10/07/1965, Sint-Truiden. Middenvelder en linksachter. Danny carrière als Rode Duivel duurde dertien jaar (1989-2002): hij werd 53 keer geselecteerd en scoorde slechts eenmaal. Hij was aanwezig op de WK’ s van 1994 (USA), 1998 (Frankrijk) en 2002 (Japan & Zuid-Korea).

Als profvoetballer kwam hij uit voor zes clubs: STVV (1984-87 en 2001-03), Club Luik (1987-91), RSC Anderlecht (1991-97; 3x landskampioen), FC Metz (1997-2001) en Standaard Luik (2003-04). In nationale competities stond Boffin 594 maal tussen de lijnen en maakte hij 84 goals. Nadien was hij als (speler)trainer actief bij meerdere ploegen, doorgaans uit de lagere reeksen in de omgeving van Sint-Truiden.

Bernd Thijs

°28/06/1978, Hasselt. Centrale middenvelder. Tussen 2002 en 2010 droeg hij zeven maal het Rode Duivelshirt maar tot scoren kwam hij niet. Hij maakte deel uit van de selectie voor het WK 2002 (Japan en Zuid-Korea), maar kwam er niet in actie.

Wellenaar Bernd Thijs was als jeugdspeler actief bij SK Wellen (1985-93) en Standard Luik (1993-95). In de Belgische eerste klasse speelde hij voor Standard Luik (1995-2000; 103 matchen, 15 doelpunten), KRC Genk (2000-2004; 105 matchen, 34 doelpunten; landskampioen in 2002) en KAA Gent (2007-14; 137 duels, 27 goals). Tussen 2004 en 2007 speelde hij voor het Turkse Trabzonspor en het Duitse Borussia Mönchengladbach. Van 2014-18 was hij assistent trainer van KAA Gent. Nadien was hij aan de slag als assistent-coach bij Al-Raed onder Besnik Hasi.

Guy Vandersmissen

°25/12/1957, Tongeren. Rechts middenvelder, centrale verdediger en libero. Guy speelde in de periode 1982-87 17 interlands en was van de partij op het WK 1982. Het aantekenen van een tricolore goal is hem evenwel niet gelukt.

Clubs: Standard Luik (1972-77-91), Germinal Ekeren (1991-92) en RWDM (1992-98). Met Standard werd hij, onder Raymond Goethals, tweemaal Belgisch kampioen (1982,1983) en veroverde hij in 1981 de beker van België. Hij maakte het Luikse doelpunt in de finale van Europacup II (1982) tegen FC Barcelona; de Rouches verloren die cup met 2-1. Guy speelde 577 wedstrijden op het hoogste Belgische niveau en heeft 80 treffers achter zijn naam. Als spelersmakelaar (Cherry Sports) is hij thans o.m. begeleider van de nog actieve Haspengouw- goalie Simon Mignolet.

Koen Daerden

°08/03/1982, Tongeren. Linkermiddenvelder. Zoon van Jos Daerden (infra). In de periode 2002-07 speelde Koen tien partijen voor de nationale ploeg; hij trof driemaal raak.

Koen Daerden speelde voor zes clubs: SK Tongeren (jeugd; 1993-99), KRC Genk (1999-2006; 166 wedstrijden, 24 goals), Club Brugge (2006-10; 47 wedstrijden; 6 goals), Standaard Luik (2009-11; 17 wedstrijden, 1 goal), STVV (2011-12; 22 wedstrijden, 1 goal) en MVV Maastricht (2012-13; 11 wedstrijden , 1 goal). Thans is hij technisch directeur bij de jeugd van KRC Genk. (foto 2: de voetbaltempel van Viktoria ’s Herenelderen)

Jelle Vossen

°22/03/1989, Bilzen. Aanvallende middenvelder en spits. In de periode 2009-2013 betwistte Vossen 12 interlands waarin hij twee doelpunten scoorde.

Jelle doorliep de jeugdreeksen (1994-2006) bij J.B. Eigenbilzen, KSK Tongeren en KRC Genk. Van 2006 en 2014 speelde hij 158 matchen voor KRC Genk waarin hij 65 keer scoorde. Vossen veroverde met Genk in 2009 en 2013 de beker van België, werd landskampioen in 2011. In 2009-10 en 2014-15 werd Jelle kortstondig uitgeleend aan Cercle Brugge en Middlesbrough. In 2015 speelde Jelle voor Burnley. Van 2015 tot halfweg de corona-competitie 2019-20 verdedigde hij de kleuren van Club Brugge: hij scoorde 42 maal in 114 wedstrijden. Sinds begin 2020 speelt Jelle bij Zulte Waregem.

Odilon Polleunis

°01/05/1943, Sint-Truiden. Aanvaller. Odilon was van 1968 tot 1975 22 keer titularis voor de nationale ploeg en zette hierin 10 maal de netten bol. Op het WK 1970 (Mexico) speelde hij in twee wedstrijden mee.

Polleunis is wellicht de meest honkvaste Haspengouwse Rode Duivel tot op heden. Hij speelde het grootste deel (1962-73) van zijn loopbaan bij STVV waar hij 286 matchen afwerkte en 89 doelpunten scoorde. Van 1973 tot 1976 kwam hij uit voor RWDM (67 matchen, 17 goals; landskampioen in 1975). In 1977 rondde hij zijn carrière af bij tweedeklasser SK Tongeren. In 1968 bezorgde Odilon Haspengouw zijn eerste en tot nog toe enige gouden schoen.

Willy Geurts

°30/01/1954, Hoeselt. Aanvaller.  Geurts werd zesmaal geselecteerd voor de nationale ploeg en scoorde eenmaal.

Willy belandde van SC Hasselt via Hoeselt VV in 1976 bij FC Antwerp waar hij in vier seizoenen 54 doelpunten scoorde. Twee seizoenen Anderlecht (1980-82) waren goed voor 23 stuks. Nadien speelde hij op het hoogste niveau nog voor Standaard Luik, FC en Club Luik. In 1987 hield hij het voetballen voor bekeken.

 

René Vandereycken

°22/07/1953, Spalbeek (Hasselt). Verdedigende middenvelder. Tussen 1975 en 1986 speelde René 50 matchen voor de Rode Duivels en scoorde hij driemaal. Hij was erbij toen de Rode Duivels in 1980 de finale van het EK haalden … en deze verloren met 1-2 tegen West-Duitsland; Vandereycken scoorde de Belgische treffer. Tijdens de WK’ s van 1982 (Spanje) en 1986 (Mexico) hielden blessures René aan de kant. Vandereycken was van 2006 tot 2009 coach van de Rode Duivels maar slaagde er niet in om België naar het EK 2008 noch het WK 2010 te loodsen.

Na de jeugdreeksen bij Sporting Spalbeek (1963-71) en speler bij Sporting Hasselt (1971-74) trok René naar het Club Brugge (1974-81) van coach Ernst Happel: in 232 wedstrijden voor Blauw Zwart scoorde René 62 doelpunten en pakte hij vier landstitels. In 1976 verloor hij met Club de finale van de Uefa-cup tegen Liverpool. Ook in de revanche –de finale van Europacup I in 1978– moesten René en Club hun meerdere erkennen in Liverpool. Nadien kwam hij uit voor CFC Genoa, RSC Anderlecht (96 wedstrijden en 6 goals; in 1984 verloor hij met paarswit de finale van de UEFA Cup tegen Tottenham Hotspur), Blau-Weiss Berlin en KAA Gent waar hij in 1989 zijn spelersplunje inruilde voor een zitje op de trainersbank. Nadien was hij als coach aan de slag bij Standard Luik, RWDM, RSC Anderlecht, 1.FSV Mainz 05, FC Twente en KRC Genk.

Stijn Vreven

°18/07/1973, Hasselt. Verdediger; rechtsback. Vreven speelde in 2002 twee interlands. Hij had op zijn positie concurrentie van Régis Genaux, Jacky Peeters, Eric Deflandre en Olivier De Cock.

Stijn was als jeugdspeler aan de slag bij Diepenbeek VV en STVV. Van 1993 tot 1997 speelde hij 84 wedstrijden voor KV Mechelen. Hij verdedigde vervolgens twee seizoen (1997-99) lang de kleuren van AA Gent en stond er 57 maal tussen de lijnen. Tussen 1999 en 2007 was hij actief in het buitenland, achtereenvolgens bij FC Utrecht, 1.FC Kaiserslautern, Vitesse, Omonia Nicosia en ADO Den Haag. In de nadagen (2007-2009) van zijn spelersloopbaan keerde hij terug naar Haspengouw: eerst bij STVV, daarna op huurbasis bij KSK Tongeren. Nadien was Vreven trainer, o.a. bij Lommel United, Waasland-Beveren, NAC Breda en Beerschot-Wilrijk.

Marcel Lemoine

°28/11/1933, Sint-Truiden ­- †05/03/2018, Sint-Truiden. Middenvelder en centrale verdediger. In 1966 speelde Marcel drie vriendschappelijke wedstrijden in het shirt van de Rode Duivels. Lemoine die een uitstekend kopspel had, was honkvast: hij speelde zijn hele carrière enkel voor STVV en betwistte 355 officiële wedstrijden. Onder leiding van coach Raymond Goethals –de tovenaar begon zijn lucratieve carrière als trainer bij Sint-Truiden (1959-66)– bezorgde hij samen met de gouden generatie (o.a. Odilon Polleunis, Jean Claes, Luc Martens, Roger Maes, Eddy Koens) STVV de titel van vice-kampioen.

Jean Claes

°07/08/1934, Sint-Truiden – †05/01/2004, Sint-Truiden. Centrale verdediger  alias ‘stopper’.  Jean mocht in 1959 éénmaal opdraven in het shirt van de Rode Duivels.

Via de jeugd van Racing Tienen en eersteklasser Union Sint-Gillis kwam hij in 1963 bij STVV terecht. Als Kanarie (1963-69) was Jean in de zestiger jaren het betrouwbare sluitstuk van de vaak met succes toegepaste vier-op-een-lijn-verdediging (buitenspelval met als ‘vliegende keeper’ Jean Bosmans!) van STVV. Van 1970 tot 1973 verlengde Jean zijn verblijf op Stayen als trainer. Daarna nam hij de draad van wiskundeleraar weer op.

 

Jos (Jozef) Daerden

°26/11/1954, ’s Herenelderen. Middenvelder. Jos speelde in 1982-84 vijf interlands waarin hij niet scoorde.

Zijn actieve loopbaan als speler ligt tussen 1972 en 1991. In Haspengouw speelde hij 215 wedstrijden voor KSK Tongeren waarin hij 36 goals maakte. Jos was international tijdens de periode (1980-84) dat hij voor Standard Luik uitkwam; bij de Rouches trof hij in 150 wedstrijden 31 keer raak. In 1981 won hij de Beker van België. Zowel in 1982 als in 1983 werd hij met Standard Luik landskampioen. In 1982 verloren Jos en de Rouches de finale van Europacup II met 2-1 tegen het gerenommeerde Barcelona (cfr. Guy Vandersmissen, supra). Nadien verdedigde hij de kleuren van Roda JC, Beerschot VAC en Germinal Ekeren. Na zijn spelersloopbaan was hij (assistent-)trainer bij diverse ploegen in binnen- en buitenland. Momenteel is hij de actief binnen de jeugdwerking van KRC Genk.

Gunter Verjans

°06/10/1973, Bilzen. MiddenvelderIn het seizoen 1995-96 speelde hij vier interlands zonder te scoren.

Verjans was jeugdspeler bij Hoeselt SK (1981-88) en STVV (1988-91). Als prof speelde hij 230 wedstrijden voor STVV (1991-95 & 1999-2004), 49 voor Club Brugge (1995-99) en 59 voor FC Antwerp (2004-05). Bij Club Brugge pakte Gunter 1996 de dubbel: landskampioen en bekerwinnaar.

Yvan Hoste

°08/12/1952, Tongeren. Linksbuiten en middenvelder. Er staan twee selecties en één cap (1982) als Rode Duivel achter zijn naam.

Hoste speelde 14 seizoenen (1969-83) bij KSK Tongeren, betwistte er 300 wedstrijden en maakte daarin 154 doelpunten. In de nadagen van zijn carrière speelde hij nog bij FC Mechelen (1983-85) en Patro Eisden (1985-87); voor beide clubs scoorde hij 53 resp. 55 goals. De relatief kleine (1,77m) Yvan had een neus voor doelpunten.

Kogelke Appeltans
°30/03/1922, Sint-Truiden – †30/06/2001, Sint-Truiden. Aanvaller. Pol Appeltans werd éénmaal geselecteerd als Rode Duivel, nl. in 1948 voor een vriendschappelijk duel tegen Nederland; het werd 1-1 en Kogelke speelde de hele wedstrijd. Pikant detail: STVV, de club van Appeltans, speelde toen in tweede klasse!

Adjudant Pol Appeltans speelde in zijn ganse loopbaan (1938-1957) bij Sint-Truiden ruim 500 wedstrijden. Hij was een begenadigd goalgetter, vandaar zijn bijnaam: als een kogel vuurde hij hard en gericht naar doel. Toen Sint-Truiden in 1957 naar eerste klasse promoveerde, wilde Kogelke geen semiprof worden en hing hij zijn schoenen aan de haak.

Epiloog: STVV, Standard Luik én Haspengouw.

Uit wat vooraf gaat blijkt dat vooral STVV en Standard Luik de hofleveranciers van ‘Duivels Haspengouw’ zijn. Voor wat Sint-Truiden betreft, is dit de logica zelf. Het is al decennia lang dé toonaangevende club van de regio: STVV is als het ware samen met de reconversie in de fruitteelt –de omschakeling van hoogstam naar laagstam- ontbolsterd op het hoogste nationale voetbalniveau. Het speelt sinds 1957 43 seizoenen in de ‘eerste klasse’, de huidige Jupiler Pro League. KSK Tongeren (1981-83) en KSC Hasselt (1979-80) hebben hiervan slechts heel kortstondig kunnen genieten. De banden tussen Haspengouw en de ‘vurige stede’ zijn veel ouder en historisch diep verankerd. Het graafschap Loon, waarin Haspengouw het demografisch centrum was, werd in 1366 geannexeerd door het prinsbisdom Luik. De Franse Revolutie (1794) knipte deze band weliswaar officieel door maar de relaties tussen beide bleven over de creatie van het koninkrijk België en zijn provincies (1830-39) heen tot op heden bestaan. In Haspengouw zijn nu nog steeds supportersclubs van de Rouches (foto 3). De industriële omwenteling bracht vanaf de tweede helft van de 19de eeuw pendelarbeid (o.a. via de spoorlijn Hasselt-Bilzen-Tongeren-Luik) van het Haspengouwse platteland naar de Luikse metallurgie op gang. Op kerkelijk vlak bleef Limburg tot 1965 afhankelijk van het bisdom Luik. Dit verklaart waarom Standard gretig rekruteerde in het nabijgelegen Haspengouw: het sloeg hier publiekstrekkend voetbaltalent aan de haak … twee vliegen in één klap. En als het over klappen gaat, daarin deelde het Haspengouws voetbal de afgelopen decennia ook. Van 1990 tot 2020 halveerde het aantal clubs van 98 naar 51. Zo stopte in het seizoen 2010-11 toenmalig eerste provincialer SC Zichen-Zussen-Bolder … het Roosburgstadion (foto 4) getuigt van vergane glorie.

 

Lapis, mors-abolescens.
11 juni 2020


Scroll to Top
Scroll to Top