Maretakken in Haspengouw, een kwestie van sleunen of niet sleunen

Op uitnodiging van Erfgoed Haspengouw en het Regionaal Landschap Haspengouw & Voeren gidste ik onlangs een landschapswandeling in en rond de heuvelsite Borgloon. Bij een panoramisch zicht in noordelijke richting tekenden zich aan de horizon enkele afgeknotte terrils van het uitgebluste Kempense steenkoolverleden af. Op de voorgrond lag het lagergelegen Vochtig-Haspengouw waarop, dankzij de aanplant van canadapopulieren, de typering coulissenlandschap kleeft. Wat vooral opviel was de aanwezigheid van maretakken in de populierenkruinen. Dit ontlokte vanuit de groep de vraag: “Waarom zijn er de jongste tijd beduidend meer maretakken dan vroeger? Zou dat een gevolg van de klimaatverandering zijn?”. Een goede vraag waarop ik niet meteen een antwoord had. Nieuwsgierig als ik ben, ben ik op zoek gegaan naar een mogelijke verklaring. Ik leg het resultaat van deze zoektocht ter overweging gaarne aan je voor.