‘Wereldsteden van de Lage Landen’ is de titel van een boek dat ik onlangs van mijn oudste zoon Jan cadeau kreeg. Het betreft – zo lezen we op de achterflap – ‘de rijke internationale geschiedenis van Nederlandse en Belgische steden, van de hand van meer dan vijftig tophistorici’. Zonder het te weten was ikzelf, via een eerder in deze blog-reeks verschenen bijdrage (november 2022), mede inspiratie- en documentatiebron bij het tot stand komen van dit boek: Jans dronefoto van de burchtruïne van Kolmont is (met zijn toestemming) immers als illustratie in het boek opgenomen. Niet minder dan 44 locaties in België (16), Nederland (24), Frans-Vlaanderen (3) en Luxemburg (1) passeren de revue. We vermelden ze in alfabetische volgorde: Aalst, Alkmaar, Almere, Amersfoort, Amsterdam, Antwerpen, Atrecht, Borgloon, Breda, Brugge, Brussel, Den Haag, Deventer, Doornik, Gent, Groenlo, Groningen, Hasselt (NL), ’s Hertogenbosch, Ieper, Kamerrijk, Ledeberg, Leiden, Leuven, Luik, Luxemburg, Maastricht, Middelburg, Namen, Nieuwpoort, Nijmegen, Oostende, Oudenaarde, Rotterdam, Schiedam, Spa, Valenciennes, Voorburg, Wageningen, Zutphen en de zgn. Zwinsteden: Damme, Monnikerede, Hoeke, Mude en Sluis. Het betreft een hoogst opmerkelijk en, geef toe, bij wijlen elitair gezelschap waartoe dus ook het bescheiden Loonse stadje Borgloon behoort. Voor wat Limburg resp. Haspengouw betreft blijven hedendaagse steden zoals o.m. Hasselt, Tongeren en Sint-Truiden simpelweg buiten beeld. Bij het lezen van dit geschiedkundig werk worden het ‘hoe’ en ‘waarom’ hiervan gaandeweg duidelijk. Het boek is immers geschreven vanuit een specifieke en originele invalshoek.
Borgloon
Haspengouw
27 augustus 2025 870
